Βρίσκοντας τον άνθρωπο πέρα από την ασθένεια
Ανώνυμο άτομο
Ηλικία: 66
Ποιο άτομο φροντίζετε; Για πόσο καιρό;
Τη μητέρα μου. Η εμπειρία της παροχής φροντίδας ξεκίνησε πριν από περίπου 7 χρόνια. Αν και υπήρχαν σημάδια πριν από αυτό το διάστημα, εξακολουθούσε να είναι πλήρως ανεξάρτητη.
Μιλήστε μου λίγο για τον εαυτό σας: πώς κυλούν οι μέρες σας, πώς συμπίπτει η εργασία φροντίδας με τις άλλες δραστηριότητες της ζωής σας, όπως η εργασία, η οικογένεια και τα ενδιαφέροντά σας;
Η ανάληψη ευθυνών φροντίδας της μητέρας μου έγινε σταδιακά μέρος της ζωής μου. Αν και από τεχνική άποψη ταιριάζω με τον ορισμό του φροντιστή, δεν αισθάνομαι απαραίτητα έτσι. Σε σύγκριση με τη φροντίδα που παρέχουμε στο σπίτι για τον γιο μας, ο ρόλος μου είναι πολύ λιγότερο εντατικός. Έχω καταφέρει να θέσω με σαφήνεια τα όριά μου από αυτή την άποψη. Κατά κύριο λόγο, χειρίζομαι πρακτικά ζητήματα και συνεχίζω να το κάνω.
Τώρα, είμαι συνταξιούχος, γεγονός που μου επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία στις κοινωνικές δραστηριότητες. Έχουμε ήδη βιώσει τις προκλήσεις που σχετίζονται με την εργασία, όπου τα όρια είναι πιο δύσκολο να τεθούν, και την πλήρη συμμετοχή στην οικογενειακή ζωή. Προσπαθώ να βρω χρόνο για περαιτέρω προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη. Για παράδειγμα, άρχισα πάλι να παίζω σαξόφωνο.
Ποιες είναι οι κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε;
Αρχικά, η αβεβαιότητα γύρω από την κατάσταση της μητέρας μου προκάλεσε κάποια ένταση. Υπήρχαν κομβικές στιγμές όπου έπρεπε να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις, όπως το να μεταβεί σε οίκο ευγηρίας.
Μερικές φορές, η συνεργασία με άλλα μέλη της οικογένειας δεν ήταν ομαλή λόγω διαφορετικών στάσεων και αντιλήψεων για τη ζωή. Για παράδειγμα, η αδελφή μου μπορεί να μου στείλει ξαφνικά μήνυμα για ένα πρόβλημα που προέκυψε, ενώ εγώ έχω την τάση να αξιολογώ γρήγορα και να σκέφτομαι λύσεις, να βλέπω τις δυνατότητες και όχι μόνο το πρόβλημα.
Όταν είμαι με τη μητέρα μου, προσπαθώ να της αποσπάσω την προσοχή και να δημιουργήσω ευχάριστες στιγμές αντί να εστιάζω στις προκλήσεις του αποπροσανατολισμού. Το χιούμορ μπορεί να βοηθήσει πολύ σε αυτές τις καταστάσεις.
Πώς προσπαθείτε να τις αντιμετωπίσετε;
Παρά τις αναποδιές που είναι συνυφασμένες με τη ζωή, προσπαθώ να έχω μια αισιόδοξη στάση και να είμαι ευγνώμων για τις όμορφες πτυχές της ζωής μας. Προσπαθώ να καλλιεργώ αυτή τη νοοτροπία και να εμπνέω άλλους ανθρώπους δίνοντας διαλέξεις.
Αισθάνεστε διακρίσεις ή προκαταλήψεις ως φροντιστής;
Ναι, μερικές φορές.
Αν ναι, πώς σας κάνουν να αισθάνεστε;
Μπορεί να αισθανθείς ότι μερικές φορές οι άνθρωποι δεν σε καλούν εξαιτίας της κατάστασης. Τότε είναι που καταλαβαίνεις στην ουσία ποιοι/ποιες είναι οι πραγματικοί/-κές σου φίλοι/-λες. Τώρα που είμαστε συνταξιούχοι, είναι πιο εύκολο, γιατί μπορούμε να μοιράσουμε τον χρόνο μας πιο αποτελεσματικά.
Υπάρχουν όμως και περιστασιακές παρεξηγήσεις, καθώς οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται πλήρως τι συνεπάγεται: την αλλαγή ρόλων, τα επιπλέον καθήκοντα πέρα από τις καθημερινές υποχρεώσεις κ.ο.κ.
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να γνωρίζουν όσοι/-σες δεν είναι φροντιστές/-στριες;
Ελπίζω να μην χρειαστεί ποτέ να καταλάβουν πλήρως τι σημαίνει να είσαι φροντιστής/-στρια. Απλώς δεν μπορείς να το κατανοήσεις αν δεν βρεθείς σε αυτή τη θέση, και εκείνη τη στιγμή, πρέπει να μάθεις να το αντιμετωπίζεις και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να αναζητήσει και να δεχτεί υποστήριξη όπου χρειάζεται. Μερικές φορές, οι άνθρωποι αισθάνονται υποχρεωμένοι να αναλάβουν ευθύνες φροντίδας λόγω της σχέσης τους με το άτομο ή λόγω εξωτερικών πιέσεων που νιώθουν. Είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι δεν είναι κακό να θέτετε τα δικά σας όρια και να αναζητάτε βοήθεια όταν χρειάζεται.